De lijdensweg van de surfer
Surfen op het internet kan je zenuwen aardig op de proef stellen.
Dat is het uitgangspunt van Jason O’Connor in zijn artikel in SitePro News. Hij vertelt over de tien manieren om te lijden bij het surfen. Omdat ik denk dat deze ijzersterke inzichten gedeeld moeten worden, deel ik ze vandaag met jou.
Voor Jason O’Connor is surfen op het internet vaak zoiets als proberen te lezen op een vliegtuig, terwijl er iemand voortdurend tegen de rug van je zetel stampt en op de rij voor je een baby zit te huilen. Een snuivende buurman en Hyacinth Bouquet aan de andere kant van het gangpad zouden het plaatje compleet kunnen maken.
Wat O’Connor wil zeggen is dat sommige websites het zenuwstelsel van hun bezoekers niet sparen en helemaal geen rekening houden met de gevoelens van diegenen die op zoek zijn naar informatie. Website optimalisatie start hier!
De checklist voor een snelle website-optimalisatie
Hieronder volgt een vrije weergave van zijn lijstje dat als checklist of ergernisbarometer kan dienen voor de bezoekjes die je op het net aflegt.
- Animatie: kinderen van een jaar of zeven vinden dit het einde, zakenmensen en de meeste andere volwassenen niet. Te veel bewegende beelden leiden de bezoeker af van de echte content. Soms kan het nuttig zijn, maar overdrijf niet. Dwing je bezoekers niet ernaar te kijken.
- Teveel scrollen: een overdreven lange pagina scrollen is vermoeiend voor de ogen. De meeste mensen krijgen het gevoel verloren te lopen. Hun aandacht verslapt. Verdeel de content liever over meerdere pagina’s. De enige pagina’s waar tienduizend woorden zijn toegestaan, zijn blogs.
- Lange tekstblokken: hoeft dit nog uitgelegd te worden? De meeste surfers hebben hiervoor geen tijd en geen geduld. Werk met onderverdelingen, tussentitels, bullets, een strakke layout, enzovoort. Dit maakt een tekst overzichtelijk en snel leesbaar.
- Geen contactgegevens: de absolute doodzonde. Je verstoppen achter een onpersoonlijk e-mailadres is niet de goede manier. Ben je wel met serieuze zaken bezig? Waarom kan je de telefoon niet beantwoorden?
- Vervaldatum overschreden: ik begin te lezen en ontdek algauw dat de inhoud van de website niet meer actueel is. Dan ga ik snel naar de dichtstbijzijnde zoekmachine om verse info te tanken. Uiteindelijk is er op het internet zoveel voorhanden dat er over hetzelfde onderwerp vast wel recentere informatie te krijgen is.
- Langzaam opbouwende pagina’s: verbazend dat er nog steeds sites bestaan die je ziet groeien op je scherm. Denk vooral niet dat veel surfers braaf zullen blijven wachten tot de hele webpagina zich aan hun ogen ontrolt.
- “Ik, ik, ik!” in plaats van “U, u, u”: over het algemeen kan het niemand wat schelen wie je bent of wat je doet. Wat hen wel aanbelangt is wat jij kan doen voor hen. In de plaats van jezelf of je bedrijf in de spots te plaatsen, vertel liever je klanten hoe je hen kan helpen en hun leven aangenamer, rijker of eenvoudiger kan maken.
- Onduidelijke links of knoppen: links en labels van knoppen moeten duidelijk aangeven wat erachter ligt. Een knop met als label “Hier is het” zegt niets over de achterliggende inhoud. Er zijn uitzonderingen, want soms kan een mysterieuze link wel nieuwsgierigheid wekken. Een kwestie van afwegen, dus.
- Inconsistente navigatie: stel je voor dat je in een restaurant vijf verschillende menu’s krijgt: een voor de aperitieven, een voor de voorgerechten, de soepen, de hoofdschotel en de desserts. Elk van die menu’s heeft een eigen indeling. Dan is het hard werken alvorens je aan eten toekomt. Verwacht dus ook niet van je bezoekers dat ze in elke andere sectie van je website opnieuw hun weg willen zoeken. Ze zijn hongerig en willen eten!
- Inconsistente look en feel: sluit aan bij het vorige punt. Als je op elke pagina met andere kleuren en lettertypes gaat gooien, weten je bezoekers op den duur niet meer of ze nog wel bij jou rondlopen. Een nieuw design mag – en is van tijd tot tijd zelfs aan te raden – maar doe het dan wel voor de hele site, niet voor enkele pagina’s.
De vuistregel
Een webstek is een plek waar mensen iets komen doen. Wat het ook is, help hen daarbij. Zet wegwijzers uit en zorg dat ze snel daar geraken waar ze moeten zijn, dat ze krijgen waarnaar ze op zoek zijn. Doe je dat niet, dan zullen ze snel weer weg zijn. Want het is niet anders dan in het echte leven: je moet echt al niet anders kunnen om in de rommel van een ander te gaan zoeken…
